آشنایی غریبه ام گل من

((((غریبه))))

آشنایی غریبه ام گل من

دل زدنیا بریده ام گل من

هرکجا صحبت از جمال تو بود                      سینه ام را دریده ام گل من

از بــــرای دمـــی مصاحبتت                       ناسزاها شنیـــده ام گل من

جان اسیر کمـند زلف توبود                        بویی از گل ندیده ام گل من

همچو طفلی به وعده های دروغ                شاد وخندان پریده ام گل من

در رسای دوچشــم و بالایت                     چه غزلها سروده ام گل من

چـــــون کبوتـــر زبام ایوانت                       دلشکسته پـــریده ام گل من

آن یکـی کامران ِوصلت ومن                      زهر فرقت چشیده ام گل من

پای عشقت زشمع وپروانه                      گوی سبقت ربوده ام گل من

(ناقلی )در اِزای عمر خودم

خاطراتش خریده ام گل من

شعراز:خودم  

شب عاشقان بیدل

                                                      

شب عاشقان بی‌دل چه شبی دراز باشد

تو بیا کز اول شب در صبح باز باشد

عجبست اگر توانم که سفر کنم ز دستت

به کجا رود کبوتر که اسیر باز باشد

ز محبتت نخواهم که نظر کنم به رویت

که محب صادق آنست که پاکباز باشد

به کرشمه عنایت نگهی به سوی ما کن

که دعای دردمندان ز سر نیاز باشد

سخنی که نیست طاقت که ز خویشتن بپوشم

به کدام دوست گویم که محل راز باشد

چه نماز باشد آن را که تو در خیال باشی

تو صنم نمی‌گذاری که مرا نماز باشد

نه چنین حساب کردم چو تو دوست می‌گرفتم

که ثنا و حمد گوییم و جفا و ناز باشد

دگرش چو بازبینی غم دل مگوی سعدی

که شب وصال کوتاه و سخن دراز باشد

قدمی که برگرفتی به وفا و عهد یاران

اگر از بلا بترسی قدم مجاز باشد

حکایت

ترکمنی با یکی دعوا داشت کوزه ای پر گچ کرد و پاره ای روغن بر سر آن گذاشت و از بهر قاضی رشوت برد قاضی بستد و طرف ترکمن گرفت و قضیه چنان که خاطر او می خواست آخر کرد و مکتوبی مسجل به ترکمن داد بعد از هفته ای قضیه روغن معلوم کرد ترکمن را بخواست که د ر مکتوب سهوی است بیاور تا اصلاح کنم ترکمن گفت در مکتوب من سهوی نیست اگر سهوی باشد در کوزه باشد

حکایت

شخصی در کنار نهری ریسمانی پر گره در دست داشت و به آب فرو می رفت و چون بر می آمد گرهی می گشود وباز به آب فرو میشد گفتند چرا چنین می کنی گفت در زمستان غسلهای جنابتم قضا شده در تابستان ادا می کنم

حکایت

شخصی ماست خورده بود قدری به ریشش چکیده یکی از او پرسید که چی خورده ای گفت کبوتر بچه گفت

راست می گوئی که فضله اش بر در برج پیداست

منبع:ظنز عبید زاکانی