مناظره خسرو با فرهاد

    نخستین بار گفتش کز کجایی؟                  بگفت از دار ملک آشنایی

  بگفت آنجا به صنعت در چه کوشند؟           بگفت انده خرند و جان فروشند

  بگفتا جان فروشی در ادب نیست             بگفت از عشق بازان این عجب نیست

  بگفت از دل شدی عاشق بدین سان؟         بگفت از دل تو می‌گویی، من از جان

  بگفتا عشق شیرین بر تو چون است؟         بگفت از جان شیرینم فزون است

  بگفتا هر شبش بینی چو مهتاب؟              بگفت آری، چو خواب آید، کجا خواب؟

  بگفتا دل ز مهرش کی کنی پاک؟             بگفت آن گه که باشم خفته در خاک

  بگفتا گر خرامی‌ در سرایش                     بگفت اندازم این سر زیر پایش

  بگفتا گر کند چشم تو را ریش؟                   بگفت این چشم دیگر دارمش پیش

  بگفتا گر کسیش آرد فرا چنگ؟                   بگفت آهن خورد ور خود بود سنگ

  بگفتا گر نیابی سوی او راه؟                       بگفت از دور شاید دید در ماه

  بگفتا دوری از مه نیست در خور                  بگفت آشفته از مه دور بهتر

  بگفتا گر بخواهد هر چه داری؟                    بگفت این از خدا خواهم به زاری

  بگفتا گر به سر یا بیش خشنود؟                 بگفت از گردن این وام افکنم زود

  بگفتا دوستیش از طبع بگذار                     بگفت از دوستان ناید چنین کار

در ادامه مطلب دنبالش کنید

مناجات مجنون با خدا(خیلی باحاله)

 یک شبی مجنون نمازش را شکست
بی وضو در کوچه لیلا نشست
عشق آن شب مست مستش کرده بود
فارغ از جام الستش کرده بود
سجده ای زد بر لب درگاه او
پر ز لیلا شد دل پر آه او
گفت یا رب از چه خوارم کرده ای
بر صلیب عشق دارم کرده ای
جام لیلا را به دستم داده ای
وندر این بازی شکستم داده ای
نشتر عشقش به جانم می زنی
دردم از لیلاست آنم می زنی
خسته ام زین عشق، دل خونم مکن
من که مجنونم تو مجنونم مکن
مرد این بازیچه دیگر نیستم
این تو و لیلای تو … من نیستم
گفت: ای دیوانه لیلایت منم
در رگ پیدا و پنهانت منم
سال ها با جور لیلا ساختی
من کنارت بودم و نشناختی
عشق لیلا در دلت انداختم
صد قمار عشق یک جا باختم
کردمت آوارهء صحرا نشد
گفتم عاقل می شوی اما نشد
سوختم در حسرت یک یا ربت
غیر لیلا بر نیامد از لبت
روز و شب او را صدا کردی ولی
دیدم امشب با منی گفتم بلی
مطمئن بودم به من سرمیزنی
در حریم خانه ام در میزنی
حال این لیلا که خوارت کرده بود
درس عشقش بیقرارت کرده بود
مرد راهش باش تا شاهت کنم
صد چو لیلا کشته در راهت کنم

خدایا عاشقان را.....

خدایا عاشقان را با غم عشق آشنا کن
ز غم‌های دگر غیر از غم عشقت رها کن
تو خود گفتی که در قلب شکسته خانه داری
شکسته قلب من جانا به عهد خود وفا کن

خدایا بی پناهم، ز تو جز تو نخواهم
اگر عشقت گناهست ببین غرق گناهم
دو دست دعا فرا برده‌ام بسوی آسمانها
که تا پر کشم به باغ غمت رها در کهکشانها

چو نیلوفر عاشقانه چونان می‌پیچم به پای تو
که سر تا پا بشکفد گل ز هر بندم در هوای تو
بدست یاری اگر که نگیری تو دست دلم را دگر که بگیرد ؟!
به آه و زاری اگر نپذیری شکست دلم را دگر که پذیرد ؟!

تصویری که تاکنون ندیده ای!

خواب در چشمم نمی آید به شب

ای نسیم صبـــــح دم، یارم کجاست؟

غم زحد بگذشت،غم‌خوارم کجاست؟

وقت کارست، ای نسیم، از کار او

گر خبر داری، بگو دارم، کجاست؟

خواب در چشمم نمی‌آید به شب

آن چراغ چشم بیدارم کجاست؟

بـــر در او از بـــرای دیـــدنـــی

بارها رفتم، ولی بارم کجاست؟

دوست گفت: آشفته گرد و زار باش

دوستان آشفـــته و زارم، کجاست؟

نیستـــم آســوده از کــارش دمی

یارب، آن، آسوده از کارم کجاست؟

خدایا کمک کن

خدایا ! دلم باز امشب گرفته

بیا تا کمی با تو صحبت کنم

بیا تا دل کوچکم را

خدایا فقط با تو قسمت کنم

خدایا ! بیا پشت آن پنجره

که وا می شود رو به سوی دلم

بیا،پرده ها را کناری بزن

که نورت بتابد به روی دلم

خدایا! کمک کن به من

نردبانی بسازم

و با آن بیایم به شهر فرشته

همان شهر دوری که بر سردر آن

کسی اسم رمز شما را نوشته

خدایا! کمک کن

که پروانه شعر من جان بگیرد

کمی هم به فکر دلم باش

مبادا بمیرد

خدایا! دلم را
که هر شب نفس می کشد در هوایت

اگرچه شکسته

شبی می فرستم برایت!

مادر یزرگ شمشیر بدست

اگـــــه مــــــــــــــــــردی بیا جــــــــــــــــــــــــــلو!

بنظر شما عصبانیت این حیوان برای چیست؟

روزاول

روز اول که دل من به تمنای تو پرزد چون کبوتر لب بام تونشستم تو بمن سنگ زدی من بتو لبخند زدم!

ملکه چادر بسر

 چارلز دانشجوی انگلیسی با طعنه به دوست و همکلاسی ایرانی اش همایون می گه :

چرا خانوماتون نمیتونن با مردا دست بدن یا لمسشون کنن  !؟؟

یعنی مردای ایرانی اینقدر کارنامه خرابی دارند و خودشون رو نمیتونن کنترل کنن؟؟

همایون لبخندی میزنه و میگه :

ملکه انگلستان میتونه با هر مردی دست بده ؟ و هر مردی می تونه ملکه انگلستان رو لمس کنه؟!

چارلز با عصبانیت می گه :

نه!

مگه ملکه فرد عادیه ؟!!

فقط افراد خاصی می تونن با ایشون دست بدن و در رابطه باشن!!!

همایون هم بی درنگ می گه :

خانوم های ایرونی همشون ملکه هستن!!!

الهی ! چه عزیزاست او که تو او خواهی!

الهی! نام تو مارا جواز! ومهرتو مارا جهاز! الهی !شناخت تو مارا امان،ولطف تو مارا عیان.

الهی! فضل تو مارا لوا، وکنف تو مارا مأوا!

الهی!ضعیفان را پناهی،قاصدان را برسر راهی،مومنان را گواهی،چه بودکه افزایی ونکاهی؟

الهی! چه عزیز است او که تو اورا خواهی! وربگریزد،اورا درراه ،آیی. طوبی آنکس را، که:تو،اورایی! آیاکه:تاازماخود که رایی؟

گل آویز فقط برای تو

گل عزیز است غنیمت شمریدش صحبت ** که به باغ آمد ازاین راه واز آن خواهدشد!

....و آیا ممکن است این تابلو نشانگر گوشه ای ازبهشت موعود باشد؟!

وبرای کسی که از خدا بترسد دو بهشت است ،درآن بهشت دارای انواع درختان وشاخساران است ،درآن  دوچشمه همواره در جریان است، واز هر میوه ای دوصنف ومیوه های هر باغ دردسترس ،درآن بهشت ها زنانی هستند که دوچشم از دیدن غیر همسر کوتاه دارندکه نه انسانی پیش از آنها تماس گرفته ونه جنی ،که در پاکی ودرخشش گویی یاقوت مرجانند ،زنانی سفید پوست باچشمانی درشت وزیباهمانند مرواریدی نهان در صدف ،به پاداش آنچه (ازعمل های شایسته ) بجا می آورند.آیا پاداش نیکی جز نیکی است؟؟!!(سوره مبارکه الرجمن)       

آدمای هزار چهره!!!!

ای یوسف گمگشته زهرا نظری کن

یاقاضی الحاجات

یارب بـه محمــد و علی و زهرا		یا رب به حسین و حسن و آل‌عبا
کز لطف برآر حاجتم در دو سرا		بــی‌منت خلــق یا علــی الاعــلا

یارب به سوز نیمه شب عاشقان قسم

یارب بـه سوز نیمـــه شب عاشقــان قسم

سکــر وسمـــاع وحال همه عــارفان قسم

آواز دلنشین سحـــــرگــــــــاه عندلیب

برعشوه وکرشمه ی نازک دلان قسم

اجــــــرام آسمانی وکیهان وکهکشان

بـرکّل کاینــــات، زمیــــن وزمان قسم

چنگ ورباب وبربــط ودف، خیل مطربان

رقص بنفشه، در بر سروچمـان قسم

چشمـــــان انتظار گــــــــرفتار بحر غم

کنج قفس،به قمری شیرین زبان قسم

برآنِ دلبـــــرم کـــــه نشاید بیان نمــود

بــــرحالتی که وصف نگنجد درآن قسم

مصـــباح راه ره شدگان ،کشتی نجات

سالار وسیدهمــــــه اهل جنان قسم

جــــــز حضرت کریم تو، مارا پناه نیست

از در مران به مهدی صاحب زمان قسم

گـــــو (ناقلی) کریم وغفور است ومهــربان

مأیوس کِی کند !به شه انس وجان قسم

آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست

فکـــــر بلبل همه آن است که گل شد یارش		گل دراندیشه که چون عشوه کنددر کارش
دلـــربایی همه آن نیست که عاشق بکشند		خواجه آن است که باشد غــــم خدمتگارش
جای آن است که خـــون مـوج زند در دل لعل		زین تغابن که خزف مـــــــــــی‌شکند بازارش
بلبل از فیض گـــل آمــوخت سخن ور نـه نبود		این همـــــــــه قول و غزل تعبیه در منقارش
ای که در کــوچه معشوقــه ما مـــــــی‌گذری		بر حـــــــذر باش که سر می‌شکند دیوارش
آن سفرکرده که صد قافلــه دل همره اوست		هـــــــر کجـا هست خدایا به سلامت دارش
صحبت عافیتت گــــر چــه خوش افتاد ای دل		جانب عشق عــــــــــزیز است فــرومگذارش
صوفی سرخوش ازاین دست که کج کردکلاه		به دو جــــام دگــــر آشفــته شود دستارش
دل حافظ که به دیـــــدار تو خــــوگر شده بود		نازپـــــرورد وصـــــــال است مجـــــــو آزارش

.....وسحر نزدیک است

كوك كن ساعت خويش
اعتباري به خروس سحري نيست دگر
دوش مي خورده و برخاستنش دشوار است!!!
كوك كن ساعت خويش
كه مؤذن شب پيش دسته گل داده به آب
و در آغوش سحر رفته به خواب!!!
و در اين شهر سحر خيزي نيست!!!

و سحر نزديك است........

                                                                                        

برگی بر برگی!!

برگی از آفرینش بربرگی از آفرینش

گل بگیم وگل بشنویم

راستی میدانید چرا گل را دوست میداریم ؟

بخاطر شکفتن ولبخندش

پس بیایید گل خنده را برلبان خود بنشانیم تا  مثل گل شویم

پـــــــــــدر گلفـــــــــــــــــــــروش

دنیا صحنه تئاتر  وما  بازیگران صحنه را می مانیم

بیایید هرکدام از ما ،در ایفای هرچه بهتر نقش خویش ،کوشا باشیم 

مانند این پدر بزرگوار

 

مردی که تنها خواسته اش اسلام بود وبس

او از بین مارفت بدون اینکه نه برای خود ونه برای اطرافیانش  ثروتی با مقامی دست وپا کندیابه ارث بگذارد

وقتی گریه میکنی باید یک بهانه ای داشته باشی دیگه!!!

من هم نظر میخوام !!!!

الهی آنچه ماکِشتیم ،بارمیار،وآنچه توماراکشِتی ،آفت ماازآن بدار!آمین

کودکی اندیشید که خدا چه می خورد و چه می پوشد و در کجا منزل دارد

ندایی آمد که او :

                  غم بندگانش را می خورد

                                             گناهانشان را می پوشد

                                                         ودر قلب شکسته آنها ساکن است                         

                                                  

                                                                              

مناجات با خدای خود

الهــــــــــــــــــــــــی!

جوی تو روان ومرا تشنگی تاکِی؟

این،چه تشنگی است؟وقدح هامی بینم پیاپی!

زاین نادره تر که را بود هرگز حال؟   من تشنه وپیشِ من روان آب زلال!

عزیز دوگیتی!چند نهان شوی وچند پیدا؟

دلم حیران گشت وجان شیدا!

تاکی این استتار وتجلی؟

آخرکی بود آن تجلی جاودانی؟

در بهار آزادی ، جای امام خالی

بهاری باش

بخواهی نخواهی پاییز به سراغت خواهد آمد. پس؛تا فرصتی هست  بهاری باش.همین!

در حسرت دیدار تو ، آواره ترینم

از دست عزیزان چه بگویم ؟ گله ای نیست

گر هم گله ای هست دگر حوصله ای نیست

سرگرم به خود زخم زدن در همه عمرم

 هر لحظه جز این دست ، مرا مشغله ای نیست

دیری ست که از خانه خرابان جهانم

 برسقف فروریخته ام چلچله ای نیست

در حسرت دیدار تو ، آواره ترینم

 هر چند که تا منزل تو فاصله ای نیست

بگذشته ام از خویش... ولی از تو گذشتن

مرزی ست که مشکل تر از آن مرحله ای نیست

 سرگشته ترین کشتی دریای زمانم

می کوچم و در رهگذرم اسکله ای نیست

من سلسله جنبان سر عاشق خویشم

بر زندگی ام سایه ای از سلسله ای نیست

الهی من لی غیرک

خسته شده ام

به خدا خسته از آن زخم زبانت شده ام
بی خيال تو و ابروی کمانت شده ام
عشق تو بر دل من بار گرانيست و من
بی تحمل شده از بار گرانت شده ام

اوج محبت شوهر نسبت به همسر

یارب امشب با دوصد ناز آمدم

یارب، امشب با دو صد ناز آمدم

درد مندم  ، بهر ِ اعجاز آمدم

ای کریما ، رحمتت ؛ از من  مگیر

گفته بودی اَستجب ، باز آمدم

در حریم ِ بارگاهت ، ای رحیم 

چون گدایان ، بهر ِ ابراز آمدم 

در صفوف ِ لشگر ِ فرماندهان

من حقیرم ، همچو سرباز آمدم

لیک دانم ، رازها  پنهان کنی

چونکه هستی صاحب ِ راز آمدم

نقطه ی پرگار ِ عشق ِ عاشقان

یارب امشب ، با دو صد ناز آمدم

یک عالمه حرف ناگفته با زبان بی زبانی !!!!

از اشک تهی می کند او چشم ترش را         مردی که مصیبت بشکاند کمرش را

                                 گفتم چو به هر سنگ صبوری ز غم تو         دیدم به سر هر مژه خون جگرش را

یاری اندرکس نمی بینیم یاران راچه شد

یاری اندرکس نمی بینیم  یاران را چه شد؟

دوستی کی آخرآمد دوستداران راچه شد؟

آب حیوان تیره گون شدخضرفرَخ پی کجاست

خون چکیدازشاخ گل بادبهـــــــاران راچه شد

کس نمی گویدکه یاری داشت حقَ دوستی

حق شناسان راچه حال افتادیاران راچه شد

لعلـــــــــــی ازکان مروَت برنیامد سالهاست

تابش خورشیدوسعـــی بادوباران راچه شد

شهریاران بودوخاک مهـــــربانان این دیار

مهربانی کی سرآمدشهریاران راچه شد

گوی توفیق وکــــرامت درمیان افکنده اند

کس به میدان درنمی آیـــــدسواران راچه شد

صدهزاران گل شکفت وبانگ مرغی برنخاست

عندلیبان راچه پیش آمــد، هــــزاران راچه شد

زهره سازی خوش نمی سازدمگرعودش بسوخت

کس نـــداردذوق مستی میگساران راچــــــه شد

حافظ اسرارالهـــی کس نمی داندخموش

ازکه می پرسی که دورروزگاران راچه شد

بهترینها

ازسوز محبت چه خبر اهل هوس را!

                        از سوز محبت چه خبر اهل هوس را                        

این آتش عشق است نسوزد همه کس را

.....ووقتی پای عشق در میان باشد......

                         دکتر نباشی  پزشک  که هستی!

اگه  پزشک هم  نباشی  طبیب هستی!

ممکنه طبیب  هم نباشی ولی مطمناًحبیب هستی !

ووقتی آدم حبیب شد هیچی به پاش نمی رسه !

همین وبس!

یا رب آن یارسفر کرده مارا برسان

یا رب آن آهوی مشکین به ختن باز رسان

                                                                          وان سهی سرو خرامان به چمن بازرسان

 دل آزرده ی ما را به نسیـــــمی بنــــــواز

                                                                          یعنی آن جان ز تن رفــــته به تن بازرسـان

 ماه و خورشید به منزل چو به امر تو رسند

                                                                          یار مهــــروی مـرا نیز به من بازرســــــان

 دیده ها در طلب لعــــل یــــــمانی خون شد

                                                                          یا رب آن کوکب رخشان به یـمن بازرسـان

برو ای طایر ِ میمون همــــایون آثــــــــــار

                                                                           پیش عنقا سخن زاغ و زغن بازرســـــــان

سخن اینست که ما بی تو نخواهیم حیات

                                                                           بشنو ای پیک ِ خبر گیر و سخن بازرســان

                                 

وساوس شیطانی

                     الهی !

                                بنده را از سه آفت نگاهدار:                                      

                                                 ازوساوس شیطانی،

                                                          ازهوای نفسانی وازغرور نادانی

     

           الهی!

                  توبه رحمت خویشی،ومابرحاجت خویشیم!

                                                          تو توانگری ومادرویشیم!                                                     

                       الهی!

                                         به بهشت وحورچه نازم؟

                                                  مرادیده یی ده که از هر نظری بهشتی سازم!

       

                الهی!

                        به حرمت آن نام که تو خوانی،

                                     وبه حرمت آن صفت که توچنانی! دریاب، که می توانی!

مژده دهید! مژده دهید! یار پسندید مرا

مژده دهید! مژده دهید! یار پسندید مرا

سایه ی او گشتم و او برد به خورشید مرا

جان بلا دیده منم، گریه ی خندیده منم

یار پسندیده منم، یار پسندید مرا

کعبه منم، قبله منم، سوی من آرید نماز

کان صنم قبله نما خم شد و بوسید مرا

پرتو دیدار خوشش تافته در دیده ی من

آینه در آینه شد دیدمش و دید مرا

آینه خورشید شود پیش رخ روشن او

تا به نظر خواه و ببین ک آینه تابید مرا

گوهر گم بوده نگر تافته بر فرق فلک

گوهری خوب نظر آمد و سنجید مرا

نور چو فواره زند بوسه بر این باره زند

رشک سلیمان نگر و هیبت جمشید مرا

چون سر زلفش نکشم سر ز هوای رخ او

باش که صد صبح دمد زین شب امید مرا

پریشان کن سر زلف سیاهت شانه اش بامن

پريشان كن سر زلف سياهت شــــانه اش با من

سيه زنجير گيسو بـــاز كن ديوانـــــــــه اش با من

كه مي گويـد كه مي نتوا ن زدن بي جـام وپيمانه
شراب از لــــعل گلگونت بده پيمـــــــانه اش با من

مگرنشنيده اي گنجينه در ويــــــرانه دارد جـــــــاي
عيان كـن گنج حسنت اي پري ويـــرانه اش با من

ز سوز عشق ليلي در جهان مجنون شد افسانه
تو مجنون ساز از عشقت مرا افســانه اش با من

بگفتم صيد كـــــــردي مرغ دل نيكو نگهــــــــدارش
سر زلفش نشانم داد و گفتــــــــــا لانه اش با من

ز تــــــــــرك مي اگر رنجيد از من پير ميخـــــــــــانه
نمودم تـــوبه زين پس رونق ميخــــــانه اش با من

مگو شمع رخ مـــــــــه پيكران پروانه هـــــــــــا دارد
تـــــو شمع روي خود بنمـــــا بُتا  پروانه اش با من

پي صــــــــيد دل آن بلبل بــــــــــاغ صفــــــا ساقی
به گلزار صفـــــــا دامي بگستر دانـــــــه اش با من

زندگی باید کرد

زندگی باید کرد !
گاه با یک گل سرخ
گاه با یاد گل سرخ
گاه با یادگار گل سرخ
گاه با یک دل تنگ
گاه با سوسوی امیدی کمرنگ
زندگی باید کرد !
گاه با غزلی از احساس
گاه با خوشه ای از عطر گل یاس
زندگی باید کرد !
گاه با ناب ترین شعر زمان
گاه با ساده ترین قصه یک انسان
زندگی باید کرد !
گاه با سایه ابری سرگردان
گاه با هاله ای از سوز پنهان
گاه باید روئید
از پس آن باران
گاه باید خندید
بر غمی بی پایان
لحظه هایت بی غم ............
روزگارت آرام ........

چیستان ؟

رشد وقد کشیدن  همه چیز بطرف بالاست ولی چیزی هم هست که هرچه پایین تر بری قد میکشد ودراز می شود   !

شما میدونید چیه                        

آمدم نعره مزن جامه مدر هيچ مگو

من غلام قمرم غير قمر هيچ مگو
پيش من جز سخن شمع و شکر هيچ مگو
سخن رنج مگو جز سخن گنج مگو
ور ازين بی خبری رنج مبر هيچ مگو
دوش ديوانه شدم عشق مرا ديد و بگفت:
آمدم نعره مزن جامه مدر هيچ مگو
گفتم: ای عشق من از چيز دگر می‌ترسم
گفت:‌ آن چيز دگر نيست دگر هيچ مگو
من به گوش تو سخنهای نهان خواهم گفت
سر بجنبان که بلی جز که به سر هيچ مگو
قمری جان صفتی در ره دل پيدا شد
در ره دل چه لطيف است سفر هيچ مگو
گفتم:‌ای‌دل چه مه‌ست اين؟ دل اشارت می‌کرد
که:‌ نه اندازه‌ی توست اين بگذر هيچ مگو
گفتم: اين روی فرشته‌ست عجب يا بشراست؟
گفت:‌ اين غير فرشته‌ست و بشر هيچ مگو
گفتم: ‌اين چيست؟ بگو زير و زبر خواهم شد
گفت: می‌باش چنين زير و زبر هيچ مگو
ای نشسته تو در اين خانهء پر نقش و خيال
خيز از اين خانه برو رخت ببر هيچ مگو
گفتم:‌ ای دل پدری کن نه که اين وصف خداست؟
گفت:‌ اين هست ولی جان پدر هيچ مگو

خدایا عاشقم

خدایا عاشقم عاشقترم کن

خدایا خیلی دوست دارم

خدایا کمکم کن ،

خدایادستمو بگیر تادراین وادی ظلمانی زمین نخورم

تا طعمه ی گرگ نفس نگردم  

آمین

بازارشیطان

دیروز شیطان رادیدم :

در حوالی میدان بساطش را پهن كرده بود؛ فریب می‌فروخت...

توی بساطش همه چیز بود : غرور، حرص،‌دروغ و جنایت ،‌ جاه‌طلبی و ...

مردم دورش جمع شده‌ بودند،‌ هیاهو می‌كردند و هول می‌زدند و بیشتر می‌خواستند...

هر كس چیزی می‌خرید و در ازایش چیزی می‌داد .

بعضی‌ها تكه‌ای از قلبشان را می‌دادند و بعضی‌ پاره‌ای از روحشان را !!!

بعضی‌ها ایمانشان را می‌دادند و بعضی آزادگیشان را !!!

شیطان می‌خندید و دهانش بوی گند جهنم می‌داد؛ حالم را به هم می‌زد…

دلم می‌خواست همه نفرتم را توی صورتش تف کنم اما انگار ذهنم را خواند.

موذیانه خندیدو گفت:من كاری با كسی ندارم،فقط گوشه‌ای بساطم را پهن كرده‌ام و آرام نجوا می‌كنم.

نه قیل و قال می‌كنم و نه كسی را مجبور می‌كنم چیزی از من بخرد. می‌بینی! آدم‌ها خودشان دور من جمع شده‌اند.

جوابش را ندادم. آن وقت سرش را نزدیك‌تر آورد و گفت‌: البته تو با اینها فرق می‌كنی!

تو زیركی و مومن. زیركی و ایمان، آدم را نجات می‌دهد. اینها ساده‌اند و گرسنه. به جای هر چیزی فریب می‌خورند.

از شیطان بدم می‌آمد اما حرف‌هایش شیرین بود. گذاشتم كه حرف بزند و او هی گفت و گفت و گفت...

ساعت‌ها كنار بساطش نشستم تا این كه چشمم به جعبه‌ی عبادت افتاد كه لا به لای چیز‌های دیگر بود ، دور از چشم شیطان آن را برداشتم و توی جیبم گذاشتم.

با خودم گفتم : بگذار یك بار هم شده كسی، چیزی از شیطان بدزدد. بگذار یك بار هم او فریب بخورد.

به خانه آمدم و در كوچك جعبه عبادت را باز كردم اما توی آن جز غرور چیزی نبود!!!

جعبه عبادت از دستم افتاد و غرور توی اتاق ریخت! فریب خورده بودم، فریب...

دستم را روی قلبم گذاشتم،‌نبود!

فهمیدم كه آن را كنار بساط شیطان جا گذاشته‌ام؛ تمام راه را دویدم. تمام راه لعنتش كردم. تمام راه خدا خدا كردم.

می‌خواستم یقه نامردش را بگیرم عبادت دروغی‌اش را توی سرش بكوبم و قلبم را پس بگیرم.

به میدان رسیدم، اما شیطان نبود آن وقت نشستم و های های گریه كردم ...

اشك‌هایم كه تمام شد،‌ بلند شدم تا بی‌دلی‌ام را با خود ببرم كه صدایی شنیدم، صدای قلبم را ، و همان‌جا بی‌اختیار به سجده افتادم و زمین را بوسیدم.

به شكرانه ی قلبی كه پیدا شده بود…

خداوند بی نهایت است اما به قدر نیاز تو فرود می آید بقدر آرزوی تو گسترده می شود و بقدر ایمان تو کار گشاست ...

صدبار اگر توبه شکستی باز آی

خدایا قربونت برم

اگر عصیان ونافرمانی میکنم

اگر معصیت وگناه می کنم

خدایا نه اینست که از تو غافلم واز عقابت نمی ترسم

نه ! خدایا ، قدری به فضل وکرم وبخششت یقین دارم و امیدوارم

که جرأت گناه کردن پیدا می کنم !

خدایا ببخشایمان به آبروی محمد وآل محمد آمین

محل تولد پیامبر رحمت ومودّت که بدست آل سعود تخریب وبه کتابخانه تبدیل شد

                                                 

میلادپیامبر عشق ومحبت مبارک

            آب زنید راه را هین که نگار می‌رسد          

مژده دهید باغ را بوی بهار می‌رسد

چاک شدست آسمان غلغله ایست در جهان

عنبر و مشک مـــی‌دمد سنجق یار می‌رسد

رونق باغ می‌رسد چشم و چراغ می‌رسد

غم به کناره مــی‌رود مه به کنار می‌رسد

تیر روانه مــــــــــی‌رود سوی نشانه می‌رود

ما چه نشسته‌ایم پس شه ز شکار می‌رسد

باغ سلام مـــــــــــــی‌کند سرو قیام می‌کند

سبزه پیاده مــــی‌رود غنچه سوار می‌رسد

چون برسی به کوی ما خامشی است خوی ما

زان که ز گفت و گوی ما گرد و غبار مــــی‌رسد

میلاد نور مبارک

                             

                             

خواهان کسی باش که خواهان توباشد

خواهی که جهان در کف اقبال تو باشد

خواهان کسی باش که خواهان تو باشد

و من ...

اینک مفهوم این بیت زیبا را با گوشت و پوست خود لمس می کنم ...

خدایا !

خود را ملامت می کنم که :

چرا همچو تویی که همیشه خواهان ما بوده ای

ما تو را به اندازه ی مشتی گوشت و پوست و استخوان که همنوعی همچو خود ماست نخواسته ایم ...

معبودا !

ما را عاشق خود کن

همین وبس

بیا تا گل برافشانیم ومی در ساغر اندازیم

باید زندگی کرد

باید زندگی کرد وآموخت

                                  اماافسوس که

                                                     وفتی آموختیم

                                                                      مجالی برای زندگی کردن نداریم 

مناجات باخدا

الهی!

من غلام آن معصیتم که مرا به عذر آرد...

و از آن طاعت بیزارم که مرا به عُجب آرد

الهی!

گدای تو به کار خود شادان است...

هرکه گدای تو شد در دو عالم سلطان است

 

الهی!

چون یتیم بی پدرگریانم...

درمانده در دست خصمانم...

خسته گناهانم و از خویشتن بر تاوانم...

خراب عمر و مفلس روزگار..من آنم...

*خداوندا به فریادرس که از ناتوانی خود به فریادم*

پل عشق

بیا تا با تن هم پل بسازیم

به این میگن غیرت مردونگی!!!

بشكست اگر دل من، به فداي چشم مستت !

همه هست آرزويم كه ببينم از تــــــــو رويي
چه زيان تو را كه من هم برسم به آرزويي؟!

*******

 به كسي جمال خود را ننمـــــــوده‏ اي و بينــم
همه جا به هر زباني، بود از تو گفت و گويــي!
به ره تو بس كه نالم، ز غــــم تو بس كه مويـم
شده‏ ام ز ناله، نالي، شده‏ ام ز مــــويه، مويـي
همه خوشدل اين كه مطرب بزند به تار، چنگـي
من از آن خوشم كه چنگي بزنم به تار مويــي!
چه شود كه راه يابد سوي آب، تشنه كامــي ؟
چه شود كه كام جويد ز لب تو، كامجـــــــويي ؟
شود اين كه از ترحّم، دمي اي سحاب رحمت!
من خشك لب هم آخر ز تو تَر كنم گلــــــويي؟!
بشكست اگر دل من، به فداي چشم مستت !
سر خُمّ مـــي سلامت ، شكند اگـــر سبويـــــي
همه مــــوسم تفـــرّج، به چمــن روند و صحـــرا
تو قــدم به چشم من نه، بنشين كنار جويـــي!
نه به باغ ره دهنــدم، كه گلــــي به كام بويــــم
نه دماغ اين كه از گل شنــوم به كام، بويــــــي

ز چه شيخ پاكدامــن، سوي مسجدم بخوانـد؟!

رخ شيخ و سجده‏ گاهي ، سر ماوخاک كويي

*******

نظــــــري به سويِ (رضوانيِ) دردمند مسكين

كه به جز درت، اميـــــدش نبود به هيچ سويي

این همه جلوه و در پرده نهانی گل من

                                                                                                        

این همه جلوه و در پرده نهانی گل من

وین همه پرده و از جلوه عیانی گل من
آن تجلی که به عشق است و جلالست و جمال
و آن ندانیـــم کــــــه خود چیست تو آنی گل من
از صـــــــلای ازلـــــــی تا به سکــــــــــوت ابدی
یک دهن وصف تو هر دل به زبانـــی گل من
اشک من نامه نویس است وبجـز قاصد راه
نیست در کوی توام نامه رسانی گل من
گاه به مهر عروسان بهاری مه من
گاه با قهر عبوسان خزانی گل من
همره همهمه ی گله و همپای سکوت
همدم زمزمه ی نای شبانــــی گل من
دم خورشید و نم ابری و با قــوس قزح
شهسواری و به رنگینه کمانی گل من
گه همه آشتی و گه همه جنگی شه من
گه به خونم خط وگـــه خط امانــی گل من
سر سوداگریت با سر سودایی ماست
وه که سرمایه هرسودو زیانی گل من
طرح و تصویر مکانی و به رنگ*آمیزی
طرفه پیچیده به طومار زمانی گل من

شهریار این همه کوشد به بیان تو ولـــی

چه به از عمق سکوت تو بیانــــی گل من

من از روز جزا تشویش دارم

قابل توجه آقا پسرا ودختر خانوما ......شاید برای تو هم اتفاق افتاده باشد.

من در این حیرانی ، بلبلی را مانم که درون قفسیست

یا که مجنونم من ،که گرفتار کسیت

نیست لیلی صفتی!!!تا شبی چشمه ی احساس بجوشانم وشعری سازم

عصر آهن، دل لیلی آهن!

شعر چیست؟ احساس چه هست؟ عشق ، افسانه دوران قدیم .

درِ این واژه ی بی معنی را ،گل بگیر ،قفل بزن

درد امروز من وتو پول است .یاد دارم ،شب وصلی که به هجران گروید..

یار بی چیزی ما دید ورمید . زیر آن سقف که ...بازاری بود! لب نحسی جنبید

برون جست ازمیانش دو سه تا وازه ی شوم؛

خانه !، ماشین!، چه خبر از شغلت؟! خانه ات تا به چه حد رفته هوا؟!

مدل ماشینت؟؟!

دخل ماهانه کفاف سفری خواهد کرد؟ سفری سوی فرنگ؟!

سفری سوی تمدن ، فرهنگ!؟

زیر لب زمزمه کردم ، پیش مردان وزنانی پررنگ ،هرچه داریم همین مسترها ،همه را دزدیدند

سادگی را کشتند، عشق شد کالایی چشم برداشته ها بربستیم

خیره شدیم سوی امواج بلا خیز زمان! سادگی را کشتیم

طرز نو آوردیم ،همه گشتیم نماینده ی فرهنگ غریب

عشقمان رنگی شد، دلمان سنگی شد

بعدازاین خوب بخاطر سپریم!!!

دست در جیب کنیم  ..... بعد عاشق بشویم !!!

سراینده :ناقلی -آقامعلی

کپی برداری با نام نویسنده مجاز است 

شاید این جمعه بیاید

فردا آخرین روز هفته است 

یعنی 

جمعه است

ومن همچنان منتظر یارم ویارم و یار

شاید این جمعه بیاید شاید!

معنای خوشبختی:

ای گل طاها ویاسین

مهدی جان

 

چه خوش خیال است!

فاصله را می گویم!

به خیالش تو را از من دور کرده ...

نمی داند جای تو امن است...

اینجا...

میان دلم!

ای ماه من

مدتها ست دربه در،کوی بکوی وشهر به شهر، دنبالت می گردم غافل ازاینکه تو موجودی فرا زمینی وهم ردیف خورشید وماه وستاره ای ،برای زیارتت  ازراه دور، امشب  ای ماه شب تارم ،به نظاره ات می نشینم 

تقدیم به تــــــــــــــــــــــــــــــــو

بدون شــــــــــــــــــــــــــرح

                        

جلوه گری

ازبسکه گلی درنظرم جلوه گری کرد                      

دل بر سر ذوق آمده وپرده دری کرد 

جاده مه آلود است ومرکبم ........

                        

جاده مه آلودست واتومبیل سرنوشتم فاقد چراغ مه شکن ، برف پاکن تشخیصم کار نمی کند

دلگیرم از روزگار ؛ دلتنگم از گذشته، سردرگمم اکنون و مأیوسم از آینده  پس با چه عشقی به سر برم عمرم را، درحسرت قطره ای بارانم چون جاده های خاکی که گرد وغبار غم را فرونشاند، دل من قبرستان تمام شادیها وشادکامیهاست ، دل من کویری را ماند که تنها محصولش طوفان غم وغبار حسرت است

دل من...........و.........

             

دوري ما از خدا و حكمتهاي خدا براي ما.....

گفتم: خداي من، دقايقي بود در زندگانيم که هوس مي کردم سر سنگينم را که پر از دغدغهء ديروز بود و هراس فردا بر شانه هاي صبورت بگذارم، آرام برايت بگويم و بگريم، در آن لحظات شانه هاي تو کجا بود؟

گفت: عزيز تر از هر چه هست، تو نه تنها در آن لحظات دلتنگي که در تمام لحظات بودنت بر من تکيه کرده بودي، من آني خود را از تو دريغ نکرده ام که تو اينگونه هستي. من همچون عاشقي که به معشوق خويش مي نگرد، با شوق تمام لحظات بودنت را به نظاره نشسته بودم.

گفتم: پس چرا راضي شدي من براي آن همه دلتنگي، اينگونه زار بگريم؟

گفت: عزيزتر از هر چه هست، اشک تنها قطره اي است که قبل از آنکه فرود آيد عروج مي کند، اشکهايت به من رسيد و من يکي يکي بر زنگارهاي روحت ريختم تا باز هم از جنس نور باشي و از حوالي آسمان، چرا که تنهااينگونه مي شود تا هميشه شاد بود.

گفتم: آخر آن چه سنگ بزرگي بود که بر سر راهم گذاشته بودي؟

گفت: بارها صدايت کردم، آرام گفتم از اين راه نرو که به جايي نمي رسي، تو هرگز گوش نکردي و آن سنگ بزرگ فرياد بلند من بود که عزيزتر از هر چه هست، از اين راه نرو که به ناکجا آباد هم نخواهي رسيد.

گفتم: پس چرا آن همه درد در دلم انباشتي؟

گفت: روزيت دادم تا صدايم کني، چيزي نگفتي، پناهت دادم تا صدايم کني، چيزي نگفتي، بارها گل برايت فرستادم، کلامي نگفتي، مي خواستم برايم بگويي آخر تو بندهء من بودي چاره اي نبود جز نزول درد که تو تنها اينگونه شد که صدايم کردي.

گفتم: پس چرا همان بار اول که صدايت کردم درد را از دلم نراندي؟

گفت: اول بار که گفتي "خدا" آنچنان به شوق آمدم که حيفم آمد بار دگر خداي تو را نشنوم، تو باز گفتي خدا و من مشتاق تر براي شنيدن خدايي ديگر، اگر تو بعد از علاج درد هم بر خدا گفتن اصرار مي کردي همان بار اول شفايت مي دادم.

گفتم: مهربانترين خدا ! دوست دارمت ..

گفت: عزيز تر از هر چه هست من دوست تر دارمت ..

کاش وکاش !!

 

كاش سلامي بودم در دهان كودك شرمنده اي

كاش گلي بودم كه تقديم به دل شكسته اي مي شد

كاش عطري بودم سر مزار عزيز از جان باخته اي

كاش شبنم بودم و روي گل ها را مي پوشاندم

كاش دل هايمان از سنگ نبود

و

                          

كاش اين كاش ها هرگز نبود

همیشه منتظرم

انتـــــــــــــــــــــــــــــظار ...

شش حرف و چهار نقطه ! کلمه کوتاهیه . اما معنیش رو شاید سالها طول بکشه تا بفهمی !

 این کلمه کوچک ده ها کلمه وجود داره که تجربه کردن هر کدومش دل شیر می خواد!

تنهایی ، چشم براه بودن ، غم ؛غصه ،  امید ، شکنجه رو حی ،دلتنگی ، صبوری ، اشک بیصدا ؛حسرت ؛نگرانی ؛هق هق شبونه ؛ افسردگی ، پشیمونی، بی خبری و دلواپسی و .... !

برای هر کدوم از این کلمات چند حرفی که خیلی راحت به زبون میادو خیلی راحت روی کاغذ نوشته میشه باید زجر و سختی هایی رو تحمل کردتا معانی شون رو فهمید و درست

درک شون کرد !!!

 ومن دلخوشم  به انتظار

مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید

مژده ای دل كه مسیحا نفسی می آید

                                 كه ز انفاس خوشش بوی كسی می آید
از غم هجر نكن ناله و فریاد كه من
                                          زده ام فالی و فریادرسی می آید
كس ندانست كه منزلگه معشوق كجاست
                                  این قدر هست كه بانگ جرسی می آید
از ظهور بركاتش نه من خرم و بس
                                      عیسی اینجا به امید نفسی می آید
همه اعیان جهان چشم به راهش دارند
                                         هر عزیزی ز پی ملتمسی می آید
فیض دارد سر آن كه به رهت جان بازد
                                    هر كس اینجا به امید هوسی می آید
دوست را گر سر پرسیدن بیمار غم است
                                    گو بیا خوش كه هنوزم نفسی می آید

آغاز امامت حضرت ولی عصر ارواح العالمین له الفدا مبارکباد

 تمام گشته قرارم خدا کند که بیایی

کسی به جز تو ندارم خدا کند که بیایی

خزان عمر من آمد بسر نیامده هجرت

گل همیشه بهارم خدا کند که بیایی

چه میشود گل زهرا به صبح آدینه

ببینمت به کنارم خدا کند که بیایی

اگر چه غرق گناهم تو مهربانی کن

گلی به پای تو خارم خدا کند که بیایی

زبس که جمعه شمردم به انتظارتوای ماه

برون شده زشمارم خدا کند که بیایی