معمای عشق(شعرترکی آذری)با ترجمه فارسی

((غونچه دوداق))

ای پریـــوش باخئشون عشقه معما گــــوردیم

ای پریوش نگاهدلربایت رامعمای عشقم یافتم 

گون چئخان جلوه سینی وجهیوه معنا گوردیم

معنای خورشید را ازروشنی جمال تو یافتم 

دوداقین غنچه،گوزون چشمه؛قدون سرو سهی        هامی باغدان بوباغی عمره مصفا گوردیم

لبات غنچه،چشات،چشمه،قدت سرو سهی***این باغ را از تمامی باغها برای گذران عمرم باصفاتر یافتم

خیالـــــــــــــــــــونلا اوگئجه ،جام بلانی ائچدیم        حوض کوثر سایاقی نوش ومهنا گوردیم

چون با خیال تو اون شب جام بلا را سرکشیدم***مانند حوض کوثر خیلی باصفا وگوارا یافتم

طــــــور سینایه چئخیب حضرت موسی ایله بیل        عالمــی روشن ائدیبدور ید بیضا گوردیم

گوئیا حضرت موسی به طور سینا آمده*** وبا ید بیضایش عالمی را روشن ساخته

نصف شب خلوت ائدرکن سنی باسدیم سینمه        چون ساغالماز یاراما ،عین تسلا گوردیم

نصف شب که خلوت کردم تورا بگرمی به آغوش گرفتم ** چون برای درد بی درمان خودم عین درمانت یافتم 

دئدیم عشقون منی دیوانه ائدیب سالدی چوله        عمــــلونده دئدی،من اوزگه تمنا گوردیم

گفتم که ای دوست عشقت دیوانه بیبانگردم کرده *** در جوابم گفت ولی من در عملت گفتار تورا صادق نیافتم

بــــــوشلا بوش سوزلری عاشقلری رسوا ائلمه        هربلا گلدی جوابینده دئدون (لا)گوردیم

با حرفای مفت عاشقان را رسوا مکن***هربلایی از جانب من آمد هیچ کدام را قبول نکردی  عاشق صادق هربلا که از جانب معشوق آید با جان ودل می پذیرد ولی تو چنین نکردی

عشقدن ناقلی تک کلمه سین ازبرلموسن

ای ناقلی تو فقط نقش ظاهری کلمه عشق را یاد گرفته ای

  عشقی تفسیر ائدنــی، یانماقا دارا گوردیم
مفسرین عشق را برای سوختن مانند پروانه خالص تر یافتم

شعراز:خودم

هزاران بار امشب می زجام یار نوشیدم

((نرگس مست))

صباحی خسرو خوبان ،چوخود نیکو خصالم کن

به زنجیر سیه زلفت شب وروز م حبالم کن

نگاه آتشین فامت جهانی را بهم ریزد

شرر بر خرمن دل زن،بسوزان استحالم کن

زخواب اسیمه برخیزم چوگیسوی پریشانت

بیا حلّال مشکلها رها از این ملالم کن

هزاران بار امشب می زجام یار نوشیدم

خداوندا!خطا کردم ،به لطف خود حلالم کن

بگفتم رازدل شاید به رحم آید دل تنگت

پریوش نازنین دلبر،مجاب از قیل وقالم کن

بقای ماهرویان را زگلزاروچمن جویم

گلی پژمرده بستانم،به طوفانی حوالم کن

دگر باره قدح پرکن از آن لعل دل انگیزت

زهر نقصی رها ساز وغنا ازهر کمالم کن

اگر روزی به گلزارم گذر کردی خزان دیدی

خدارا ای گل رعنا حلالم کن حلالم کن

شعر از: خودم

مست عشق

***(((مست عشق)))***

مخمـــور جــــام لعل،گلگـــون شرابم امشب

مستم چو چشم مستش، مطرب خرابم امشب
می خوانمش از نگاهش ،اسرار ورمز مستی
محتاج برگ برگ،مشکین کتابم امشب
از ظلمت کمندش،آب حیات خوردم
باعشق جاودانی،شاداب وشابم امشب
گویید آن پریوش ،تاچهره برگشاید
مَه وامخواه نوراست،ازآفتابم امشب
هرجا قدم گذارد ،عطر ازتراب خیزد
از حاک پای آن گل، غرق گلابم امشب

گو ای صبابه زاری،برنازنین نگارم

دانی زسوز عشقت،درپیچ وتابم امشب؟
پیغام داده سوسن،بلبل به باغ آید
از شور وشوق فردا،در اضطرابم امشب
مفتی اگرچه گفته ست،آواز سازننگ است
مأنوس مست چنگ وعود و ربابم امشب
ای بی خبرزمستی ،عاشق نه ای ،چه هستی!
اندرز چند گویی،من در حجابم امشب
برعادت شبانه،زاهد مباش غرّه
بس کوله بارم عشق است ،مورد خطابم امشب
گو( ناقلی) زبسکه،هجران کش نگارم
چون زلف عنبرینش،آسیمه خوابم امشب

شعر از خودم 

مشکین کتاب =چشم  ، ظلمت کمند= زلف یار، رباب= ازآلات موسیقی قدیم