(من)(و)(دل)


دیشب من ودل باهم،روسوی خدا بودیم

در سوز وگـــداز خــود،مشغول دعا بودیم

راز دل خـــود گفتـــــــم، بامحــرم اسرارم

بـــــرحال پریشانــــم،محتــــاج دوا بودیم

در مسجد ومیخـانه ، در سجده وپیمانه

در کعــــبه وبتخـانه، بی ریب وریا بودیم

در عالم سرمستی،بیهوده بود هستی

در نیستی وهستی،مشتاق بقا بودیم

درد دل خونینم ،بیگانه چـــه می داند؟

عمــریست،زنادانـی در راه خطا بودیم

ای باد سحرگاهی،گر میل چمن کردی

گــو برگل خندانـــم،پابنـــد وفــــا بودیم

گــه باگــل رعنایـی ،گــه خار مغیلانی

زاوهرچه مقّدر شد،برجمله رضا بودیم

یاران طریقت گــو، مادل زجهان کندیم

چـون(ناقلی)بیدل،مجذوب صفا بودیم 


شعراز: خودم