دل در خم گیسوی تـو،الدن نئجه گیتدی!
مجنون صفت از پـی لیلـــی،گئجه گیتدی
ای دیده به قــــــربان تو،رحم ایله آماندور
عمــــــرم زفراق تو ،عزیزیم بئجه گیتدی
رباعی از:خودم
به مجنون گفت روزی عیب جویی
که پیدا کن به از لیلی نکویی
که لیلی گر چه در چشم تو حوریست
به هر جزوی ز حسن او قصوریست
ز حرف عیب‌جو مجنون برآشفت
در آن آشفتگی خندان شد و گفت
اگر در دیده‌ی مجنون نشینی
به غیر از خوبی لیلی نبینی
تو کی دانی که لیلی چون نکویی است؟
کزو چشمت همین بر زلف و رویی است
تو قد بینی و مجنون جلوه ناز
تو چشم و او نگاه ناوک انداز
تو مو بینی و مجنون پیچش مو
تو ابرو، او اشارت‌های ابرو
تو لب می‌بینی و دندان که چونست
کسی کاو را تو لیلی کرده‌ای نام
نه آن لیلی‌ست کز من برده آرام
مزاج عشق بس مشکل پسند است
قبول عشق برجایی بلند است