((درمانیم گله))

درمان دردم بیا

ای صبا سن ویر خبر اول ماه کنعانیم گله

ای باد صبا خبر بده یوسف کنعانم بیاید

ظولمته دونمیش گونیم شمع شبستانیم گله

روزهایم چون شب تار ظلمانی گشته بگو شمع شبم بیاید

بولبول شوریده ی عشقم گولین شوقینده من

در عشق گل بلبل شوریده وعاشقم

هی نوا قیلّام که بلکه اول ئورک قانیم گله

دائما ناله وزاری میکنم که شاید آن لاله دلخونم بیاید

غملره چوخداندی توش اولموش بو صنعا یورقونی

خیلی وقت است این خسته سرزمین صنعا به درد وغم هجران مبتلا شده

ای گوزیم باخ یولّا را شاید سلیمانیم گله

ای دیده بنگر راه را شاید سلیمانم از سفر آید

کپریگیملن قوی سیلیم ،گوزیاشیمیلن سو سپیم

بگذار با مژه هایم جاروب کنم وبا اشکهایم راهش را آب زنم

گورسه یولّار باصفادی ،بلکه مهمانیم گله

شاید اگر ببیند راه باصفاست مهمان عزیزم بیاید

جان دوداقیمده ،گوزیم یولّاردا عشق یاریلن

جان به لبم رسیده،چشم براهم با عشق یار

بار اللها ،سن نظر قیل بلکه جانانیم گله

بار خدایا لطفی فرما تا جانانم بیاید

من مرض عشقووم چوخداندی یوخ گیزلتمگی

من دیروقتیست بیمار عشق توام و این کتمان کردنی نیست

ای طبابت عالمی سن یولّا درمانیم گله

ای خدایی که طبیب همه دردها هستی ،درمان درد مرا نیز برایم بفرست

یوسف مصریم ،آماندور یعقوبون قان آغلیور

یوسف مصرمن یعقوبت در فراق تو خون گریه میکند

یولّا دستمالون ،بو ئولمیش جسمیمه جانیم گله

دستمالت را بفرست تا شاید این جسم مرده جانی دوباره یابد

ناقلی بلبل کیمی صبح ومسا ایتمه فغان

ای ناقلی مانند بلبل هجران دیده شب وروز ناله وافغان مکن

شاد اولا رسان سن اوگون سرو خرامانیم گله

آنروز که سروخرامان به چمن پژمرده باز آید خوشحال ومسرور خواهی شد

 

غزل از:خودم