شبی از غصه هجران دلم سوخته بود(باده فروش)

(باده فروش )

 

جهد کردم برود خاطر تو از یادم

ترسم آه دل دیوانه دهد بربادم

 

 

ای که درخـــانه دل رخت   بقا افکنــــدی

خاطــر خاطــــــره هاباش وبه رس  فریادم

چشمه ی چشم بگفتم که سرازیـر شود

تا که سیلاب شود سیل بــــــــــــــرد بنیادم

جز فنا در خــــم گیسوی بت باده فروش

 مجلس وعظ وثنا،یاد نــــــــــــــــداد استادم

همنشین دل ما، شمس جهـــانتابی بود  

بــرتماشای مـــــــــــــهِ نیمه نهان دلشادم

خواستم دانه زنخــــدان توبـرچینم وبس

بی خبر از همــــه جا،چـــــــــــاه بلا افتادم

شبی ازغصه هجــــران دلم سوخته بود

 جــــــــــــــــزخیال گل خود،غیرنکردامدادم

 خواستم جمله ای ازمهـــر نگاران گویم

(ناقلی )دادبـــرآوردوگـــرفت ایـــــرادم

شعراز: خودم