تاکـــــــــــــــی به تمنای وصال تو یگانه

اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

خواهد به سر آید، شب هجران تو یانه؟

ای تیـــــــــر غمت را دل عشاق نشانه

جمعی به تو مشغول و تو غایب زمیانه

رفتم به در صومعــــــــــــهٔ عابد و زاهد

دیدم همه را پیش رخت راکع و ساجد

در میکـــــــده رهبانم و در صومعه عابد

گه معتکف دیــــرم و گه ساکن مسجد

یعنی که تــو را می‌طلبم خانه به خانه

روزی که برفتند حــــــــریفان پی هر کار

زاهد سوی مسجدشدو من جانب خمار

من یار طلب کــــــــــردم و او جلوه‌گه یار

حاجــــــی به ره کعبه و من طالب دیدار

او خانه همــی جوید و من صاحب خانه

هر در که زنم صاحب آن خانه تویـــی تو

هـــــــر جا که روم پرتو کاشانه تویی تو

در میکـــــــــده و دیر که جانانه تویی تو

مقصود من از کعــــــبه و بتخانه تویی تو

مقصود تویی کعبــــــــــه و بتخانه بهانه

بلبل به چمن زان گل رخسار نشان دید

پــــروانه در آتش شد و اسرار عیان دید

عارف صفت روی تـــو در پیر و جوان دید

یعنــــی همه جا عکس رخ یار توان دید

دیوانه نیــــم من که روم خانه به خانه

عاقل به قوانین خـــــــــــــرد راه تو پوید

دیـــــــــــوانه برون از همه آیین تو جوید

تا غنچـــــــــهٔ بشکفتهٔ این باغ که بوید

هر کس به زبانــی صفت حمد تو گوید

بلبل به غزلخـــــوانی و قمـری به ترانه

بیچاره بهائــی که دلش زار غم توست

هرچندکه عاصیست زخیل خدم توست

امیــــد وی از عاطفت دم به دم توست

تقصیر خیالــــــــی به امید کرم توست

یعنی که گنه را به از این نیست بهانه

لطفا نظر یادتون نره