مرگ عاشق
(مرگ عاشق)
مرگ پروانه بدیدم دل شب ،درمیان آتش
شمع درماتم او،خون بگریست
اشکی از دیده ی نیلوفر ریخت.قطره ها حامل ویروس جنون!
شب مهتاب عزایش بگرفت،و برای غم او جامه ی ظلمت پوشید.
آب از چشمه ی خشکی جوشید! همه جا دریا شد
همه دریا طوفان.
می نوازد مطرب، رود ورباب ، و.....سماع امواج !
درمیان امواج بلمی فرسوده ،ناخدایش خسته
درگلستان،همه گلهاسرتعظیم فرود آوردند!
همه بستان گریان،آه بردل، دست برسینه ،زلف پریشان،اشک در چهره نمایان ،هق هق گریه ی مرغان ،چشمها خیره به اعماق افق ،انعکاسی دیگر.
بلبلان نوحه سرادر غم یک دلداده ،درغم عاشق از دست رفته
همه اینها مجازیست ، ولی..........!
شمع ،در خود همه در فکر وخیال ماضی!
کلماتی مبهم برزبان می راند:
وای من ، وای من ،باکه نجوا بکنم در دل شب، باکه خلوت بکنم،به که آهنگ سفر خواهم خواند!؟
اندرونش همه درداست ،همه سوز!
شکوه از دست حسودان زمان!
گله از بی خردان ،نفرت از زاویه ی بسته این کوردلان!
بوف ،آواز قناری می خواند،وقناری دربند!
همه جا سوت وسکوت، نردبانی از آه! شطی از درد،چون سمندی تکتاز به سر قله ی غم می تازد
همه جا بهت ،همه حیران و
فقط گریه ی خاموش عزیزش رفته!!
سروده شده در تاریخ:84/10/1